Iszkołdź - to mała wieś w Baranowickim powiatu, Brzeskiego obwodu Białorusi. Podstawową osobliwością wsi Iszkołdź pojawia się kościół Trójcy Przenajświętszej, początkowo zbudowany w 1449-1472 latach. Tak więc, dana świątynia pojawia się bardzo starym - jednym z najstarszych świątyń (i w ogóle zabytków architektury) Białorusi, z liczby przetrwanie. Kościół na wsi Iszkołdź unikatowy tym, co w odróżnieniu od innych białoruskich świątyń 15-16 i wcześniejszych wieków (których w Białorusi, niestety, nie tak wiele, ale niemniej jednak oni są), dana świątynia w sposób istotny nie przestawiała się od czasu swojej budowy. Powierzchowność tej świątyni faktycznie nie zmieniła się z 15-go wieku, i tylko niewiele zmieniła się wewnętrzna oprawa. Po tej przyczynie kościół na wsi Iszkołdź posiada szczególną wartość. Właśnie tu można zrozumieć i zobaczyć jak wyglądały monumentalne średniowieczne świątynie w Białorusi. Na daną chwilę kościół na wsi Iszkołdź w całości odrestaurowany i funkcjonuje jak świątynia. Niewątpliwie, co kościół na wsi Iszkołdź staje się najważniejszymi zabytkami architektury 15-go wieku, historyczno-kulturalną wartością i wystającą osobliwością Białorusi.
Niewiele o historii kościoła Świętej Trójcy na wsi Iszkołdź. Świątynia została rozpoczęta budowę w 1449 rokowi. Zakończenie budowy świątyni i jego poświęcenie doszły do skutku między 1468 i 1471. W drugi połowie 16-go wieku dana świątynia została przystosowana pod kalwińskiego sobór. W 1641 roku zwrócony katolikom. W czasie wojny polsko-rosyjskiej na środku 17-go wieku kościół na wsi Iszkołdź silnie był uszkadzany, ale później przywrócony. Po przytłoczeniu powstawania 1863 roku, jak i liczny inne katolickie świątynie na terytoria współczesnej Białorusi, kościół Świętej Trójcy był zamknięty, lecz w 1868 roku przerobiony pod kościół prawosławny. Po przejściu wsi Iszkołdź w skład Polski w 1918 rokowi dana świątynia została zwrócona katolikom.
Miejscowi mieszkańcy bardzo energicznie przeciwdziałali zamknięciu kościoła w czasy radzieckie. Całą dobę ochraniali świątynia, a w razie niebezpieczeństwa, mieli zamiar prawie wszyscy mieszkańcy wsi i stali żywą tarczą między kościołem a przedstawicielami władzy i dosłownie na kolanach prosili о nie zamykanie świątyni. Tym nie mniej, latem 1969 roku kościół został zamknięty (znacznie później większości pozostałych kościołów i cerkwi Białorusi). A otworzyła się znów ta świątynia niezwykle wcześnie, w 1978 roku kiedy pozostałe świątynie kontynuowały stać puste i walić się. Oprócz tego, parafianie nie pozwolili wywieźć kościelne mienie, które włączały kilka wartościowych starych ikon. W czasy radzieckie budynek kościoła na wsi Iszkołdź po prostu stało puste a nie było wykorzystywane pod gospodarcze potrzeby, jak liczny inne świątynie, dlatego wnętrze świątyni faktycznie nie ucierpiało.
Szkice Napoleona Ordy, Iszkołdź:
