Rubieżewicze - to wieś w Stołpeckim powiatu, Mińskiego obwodu Białorusi. Podstawową osobliwością wsi Rubieżewicze pojawia się kościół Świętego Józefa z Nazaretu. Ta majestatyczna świątynia została wzniesiona w 1906-1910 latach. Kościół na wsi Rubieżewicze wyłożony przez płyty kamienne, co nadaje go wyglądowi zewnętrznemu pewną surowość i monumentalność. Wysokość świątyni wynosi 45 metrów. Terytorium naokoło kościoła na wsi Rubieżewicze pięknie urządzana i ogrodzona przez imponujące i solidne kamienne ogrodzenie. To ogrodzenie, a także brama ozdabiająca główne wejście na terytorium kościoła na wsi Rubieżewicze zbudowany w stylu świątyni w 1924 roku. Na terytoria obok kościoła są kilka pięknych rzeźb i pomników.

Rubiaževičy

Rubiaževičy

Godna uwagi historia pojawienia kościoła na wsi Rubieżewicze. Początkowo w 1799 roku tu został wzniesiony nieduży drewniany kościół (budynek tej świątyni nie zachował się). Po powstawaniu 1863-64 lat, ta drewniana świątynia została przekazana kościołowi prawosławnemu. Tak liczna miejscowa Katolicka wspólnota została bez świątyni. O dalszym rozwoju wydarzeń można przeczytać na jednym z kamieni, wmurowanym w fundament kościoła Świętego Józefa z Nazaretu na wsi Rubieżewicze (napis wykonany w języku polskim, nawiasem uwagi autora):

Ten kamień położył (tu) Antoni Tur w roku 1866 z napisem, że w tym miejscu będzie zbudowany kościół Rzymsko-Katolickiej wiary. Trzy razy (Antoni Tur) pieszo chodził do Petersburga do cara z prośbą o pozwolenie na budowę świątyni (jednak niezmiennie otrzymywał odmowy). Za zbieranie po wsiach podpisów ludzi pod (takiej) prośbą, był zesłany na Syberię, wraz z rodziną. Po powrocie z zesłania w roku 1905 (akurat po ukazaniu się w druku carskiego "Manifestu na wzmocnienie początków tolerancję religijną") przyniósł od cara pozwolenie (na budowę świątyni) z uwarunkowaniem, że kościół ma być dużych rozmiarów i wybudowany w ciągu 3 lat.

Budowa świątyni zaczęła się w 1906 roku i bardzo aktywnie odbywało się w zasadzie wysiłkami miejscowych mieszkańców. Codziennie na budowie pracowało bardziej niż 100 człowiek. Środki na budownictwo także zbierały się z mieszkańców pobliskich wsi. Jednak, czasem ofiarowania przychodziły i z daleka, na przykład, nawet z USA. Budowa samego budynku świątyni rzeczywiście została zakończona w 1908 roku, po trzech latach po otrzymaniu pozwolenia. Następnie aż do 1910 roku odbywały się prace po wykończeniu wnętrz świątyni i urządzeniu terytorium. A poświęcona świątynia była i całkiem tylko w 1911 roku.

W międzywojenny okres wieś Rubieżewicze wchodziła w skład Polski (do słowa, granica ze ZSRR przechodziła całkiem obok wsi), dlatego terytorium koło kościoła kontynuowało urządzać się. Także w 1928 roku tu został ustalony organ na 15 głosów i 820 rurek, dostarczony na wieś Rubieżewicze z Wilna. W świątyni znajduje się obraz Matki Boskiej Ostrobramskiej, podarowany kościołowi Świętego Józefa z Nazaretu przez matkę Janki Kupały. Do słowa, liczny przodkowie Janki Kupały po macierzyńskiej linii żyli w tych miejscach i pochowane na cmentarz na wsi Rubieżewicze. Na dzisiejszy dzień kościół na wsi Rubieżewicze znajduje się w znakomitej kondycji. Ta świątynia staje się ważnymi zabytkami architektury, kulturalno-historyczną wartością i osobliwością Białorusi.

Za kościołem na wsi Rubieżewicze rozmieszczony drewniany budynek plebanii (dom duchownego i parafialna administracja), zbudowane w początku 20-go wieku (teraz jest wykorzystywany jak zwykły dom mieszkalny). A przed kościołem jest bardzo ciekawa i niezwykła rzeźbiarska kompozycja - "Pamięć w kamieniu". W tym kamiennym zespole (albo inaczej, parku kamieni) 46 olbrzymich głazów z wyrytymi na nich nazwami wsi, które odnosiły się do parafii świątyni wyłożone naokoło kamiennego krzyża (który prawdopodobnie symbolizuje sama świątynia). Wysiłkami mieszkańców właśnie tych wsi był wzniesionym kościołem na wsi Rubieżewicze. Wzajemne rozmieszczanie głazów narzutowych przykładnie pooddają geograficzne rozmieszczanie odpowiednich wsi lecz między kamieniami urządzone nieduże dróżki. Na wejściu w ten rzeźbiarski kompleks także jest oddzielna kamienna brama. Dany park kamieni został stworzony w 2006 rokowi do stulecia początku budowy świątyni.

Rubiaževičy

Rubiaževičy

Rubiaževičy

Rubiaževičy

Jeszcze jedną ciekawą osobliwością wsi Rubieżewicze pojawia się cerkiew Świętego Nikołaja, zbudowana w 2000 roku. Jak już wspominało się, w 1860-ch latach Prawosławnym wierzący był podany budynek kościoła zbudowane w 1799 roku, po czym zostało wyposażone w nowe urządzenia pod cerkiew. Jednak, w czasy radzieckie cerkiew zamknęli a budynek świątyni został rozebrany w 1972 roku. Dlatego w 2000 roku, w miejscu starej cerkwi drewnianej była zbudowaną nową niedużą ceglaną świątynią. Dana cerkiew na wsi Rubieżewicze, chociaż staje się niezmiernie prostą budową, z punktu widzenia swojej architektury, niemniej jednak przedstawia ustalone zainteresowanie. Sprawa w tym, co fasady tej cerkwi dość niezwykle ozdobione przez różne freski, stające się reprodukcjami najbardziej znanych chrześcijańskich ikon. Ta właściwość robi cerkiew na wsi Rubieżewicze w swoim rodzie nawet unikatową kulturalną wartością Białorusi.

Jeszcze kilka słów o samej wsi Rubieżewicze. Dana wieś nader duża. W centrum wsi są jeszcze kilka historycznych budów odnoszących się do pierwszej połowie 20-go wieku. Oni można zaliczyć szeregowe zabudowywanie. W wsi Rubieżewicze także są liczny elementy podstawowej infrastruktury, takie jak sklepy, apteka, oddziały banku i poczty i inne, które dobrze uzupełniają będące tu ważne osobliwości. Tak więc, turyści i podróżni po Białorusi mogą ciekawie, poznawczo i przyjemnie przeprowadzić w tej wsi pewien czas, przespacerować się po miejscowym uliczkom i obejrzeć tutejsze świątynie. Następnie można kontynuować drogę do innym osobliwościom Białorusi, których starcza wiele w tym regionie.

Rubiaževičy

Rubiaževičy

Rubiaževičy

Rubiaževičy

Rubiaževičy

Rubiaževičy

Rubiaževičy

Rubiaževičy

Rubiaževičy

Rubiaževičy

Rubiaževičy

Rubiaževičy

Rubiaževičy

Rubiaževičy

Rubiaževičy