Duniłowicze - to wieś w Postawskim powiatu, Witebskiego obwodu Białorusi. Podstawową architektoniczną osobliwością wsi Duniłowicze pojawia się kościół Świętej Trójcy. Dana świątynia została zbudowana w 1773 roku, i na chwilę budowy wchodziła w skład dominikańskiego klasztoru. Oprócz kościoła, od pozostałych budynków, wchodzących w skład klasztornego kompleksu, bardziej całkiem nic do naszych dni nie zachowało się.
W środku 19-go wieku dominikański klasztor na wsi Duniłowicze był likwidowany. A jeszcze niewiele później, po klęsce powstawania 1863-64 lat, budynek kościoła Świętej Trójcy został przekazany kościołowi prawosławnemu. Po tego dana świątynia była nieistotne przebudowany. Po różnym danym albo w 1919 roku albo w 1920 rokowi, kiedy wieś Duniłowicze wchodziła w skład Polski, świątynię zwrócili kościołowi katolickiemu, a kościół Świętej Trójcy stał się zwykłym parafialnym. Po Drugiej Wojnie Światowej budynek świątyni został rozgrabiony, po czym w nim organizowali skład. Znowu przekazali kościół Świętej Trójcy wierzącym w 1989 rokowi. Z tych porów mu zwrócili początkowy wygląd, w całości przywrócili i odrestaurowali. Tak więc, teraz kościół na wsi Duniłowicze znajduje się w znakomitej kondycji.
Kościół na wsi Duniłowicze posiada nader imponujące rozmiary, piękna i pozostająca w pamięci powierzchowność. Dana świątynia - to jedyny w Białorusi kościół, gdzie jest dwupoziomowy ołtarz. Rządem z kościołem na wsi Duniłowicze zachowała się także plebania (dom duchownego i łącząc stanowiska budynek parafialnej administracji), zbudowana w końcu 19-go wieku. Kościół rozlokowany na niedużym centralnym placu wsi Duniłowicze, a przed nim jest nieduży skwer. Na przeciwległej stronie tego placu rozmieściły się także nieduży pomnik architektoniczny a mianowicie cmentarz polskich żołnierzy. Wszyscy te czynniki robią kościół na wsi Duniłowicze wystarczająco ciekawym turystycznym obiektem. Dana świątynia staje się ważnymi zabytkami architektury 18-go wieku, historyczno-kulturalną wartością i ciekawą osobliwością Białorusi.
