Вішнева - гэта буйная вёска Валожынскага раёна, Мінскай вобласці Беларусі. Адной з асноўных архітэктурных славутасцяў вёскі Вішнева з'яўляецца старадаўні каменны касцёл Звеставання Найсвяцейшай Панны Марыі. Першапачаткова, ў 1424 годзе, у вёсцы Вішнева быў пабудаваны драўляны касцёл. Затым, у 1637-1641 гадах на яго месцы быў узведзены абсалютна новы каменны храм, які і захаваўся да нашых дзён. Цікава, што на галоўным фасадзе касцёла ў вёсцы Вішнева з цэглы выкладзена менавіта лічба 1424, так быццам бы дадзены храм быў пабудаваны менавіта ў гэтым годзе. Аднак, паўторымся, 1424 год - гэта год утварэння парафіі і будаўніцтва першага драўлянага храма, ад якога да нашага часу нічога не захавалася. Тым не менш, захаваўшыся каменны касцёл у вёсцы Вішнева, ставіцца да сярэдзіны 17-га стагоддзя, з'яўляецца вельмі старадаўнім і каштоўным архітэктурным помнікам і цікавай славутасцю Беларусі.

Пасля пажару 1771 гада, адначасова з правядзеннем шэрагу аднаўленчых работ храм быў таксама трохі дабудаваны, у прыватнасці былі дададзены рызніцы, якія адсутнічалі да таго. У 1906 годзе касцёл быў падвергнуты яшчэ адной перабудове, у прыватнасці галоўны фасад храма быў упрыгожаны двума невялікімі квадратнымі вежамі. Характэрнай асаблівасцю ў гісторыі касцёла ў вёсцы Вішнева з'яўляецца тое, што гэта адзін з нямногіх каталіцкіх храмаў Беларусі, якія не былі зачыненыя ў савецкі перыяд. На сённяшні дзень касцёл у вёсцы Вішнева знаходзіцца ў выдатным стане і працягвае функцыянаваць. Ён (як і ўся вёска Вішнева) вельмі маляўніча размешчаны на высокім беразе невялікага штучнага вадасховішча. Побач з касцёлам маецца вельмі прыгожа добраўпарадкаваная крыніца са Святой Вадой, а таксама брама-званіца пабудаваная ў сярэдзіне 19-га стагоддзя.

Наступнай важнай славутасцю вёскі Вішнева з'яўляецца царква Святых Казьмы і Дзям'яна. Дадзены каменны храм быў пабудаваны ў 1865 годзе. Царква ў вёсцы Вішнева таксама знаходзіцца ў выдатным стане і з'яўляецца дзеючай. Тэрыторыя вакол царквы вельмі прыгожа добраўпарадкавана. Побач з царквой у вёсцы Вішнева маецца прыкметны помнік - сапраўдны невялікі звон. Як і касцёл, дадзены храм з'яўляецца важнай культурна-гістарычнай каштоўнасцю Беларусі.

Яшчэ адным важным архітэктурным помнікам вёскі Вішнева з'яўляецца вытворчая зона, якая ўключае некалькі фабрычных карпусоў 19-га стагоддзя. Гэтыя будынкі і сёння выкарыстоўваюцца ў гаспадарчых мэтах, таму не занадта прывабныя ў якасці турыстычнай славутасці. Тым не менш згадаць пра іх трэба абавязкова, бо па некаторых звестках менавіта тут размяшчаўся адзін з самых буйных і, магчыма, найстарэйшых металургічных заводаў на тэрыторыі ўсёй сучаснай Беларусі і Літвы.

Мястэчка Вішнева размяшчаецца на беразе маленькай ракі Альшанкі, якая ў гэтым месцы ўтварае невялікі, але вельмі маляўнічы штучны вадаём, які ўжо згадваўся. У 19-ым стагоддзі вёска Вішнева была вельмі буйным і ажыўленым пасёлкам. Акрамя вельмі паспяховай металургічнай вытворчасці тут таксама функцыянавалі: ганчарнае прадпрыемства, бровар, шавецкія, гарбарныя і швейныя майстэрні, масласырзавод, запалкавая вытворчасць, народнае вучылішча, паштова-тэлеграфнае аддзяленне, царква, касцёл, сінагога, майстэрня па вытворчасці крэслаў, мноства гандлёвых лавак, аптэка. Тут штотыдзень праводзіліся кірмашы. На сённяшні дзень вёска Вішнева па-ранейшаму застаецца дастаткова вялікай. Сёння тут таксама можна знайсці ўсе элементы базавай інфраструктуры, якія ўдала дапаўняюць важныя славутасці гэтага пасёлка. Турысты і падарожнікі змогуць вельмі прыемна і пазнавальна правесці тут некаторы час.

Акрамя таго, з вёскай Вішнева цесна звязаныя лёсы некалькіх выдатных людзей. У прыватнасці, тут нарадзіўся і правёў дзяцінства Шымон Перэс - адзін з самых вядомых і уплывовых ізраільскіх палітыкаў свайго часу, чыя палітычная кар'ера доўжылася больш за 70 гадоў, не раз займаў вышэйшыя дзяржаўныя пасты, у тым ліку з'яўляўся прэм'ер-міністрам і прэзідэнтам Ізраіля, лаўрэат Нобелеўскай прэміі міру 1994 года. Шымон Перэс эміграваў у Палестыну разам з сям'ёй у 1934 годзе ва ўзросце 11 гадоў. Усе яго шматлікія сваякі, што засталіся ў вёсцы Вішнева пазней загінулі падчас Халакосту. Яшчэ адной важнай гiстарычнай асобай, чый лёс звязаны з вёскай Вішнева, з'яўляецца Сымон Будны - вядомы беларускі гуманіст і асветнік. Менавіта тут ён правёў апошнія гады жыцця і памёр у 1593 годзе.

Таксама трэба абавязкова згадаць, што недалёка ад вёскі Вішнева ў яе ваколіцах маецца невялікая сядзіба, а дакладней руіны паляўнічай рэзідэнцыі магнацкага роду Храптовічаў. У гэтай сядзібы нават ёсць асобная назва: "Адравонж", аднак, сёння яе звычайна адносяць ўсё ж да вёскі Вішнева. У свой час, гэта, відаць па ўсім, было сапраўды вельмі маляўнічае месца. Тут невялікі, але вельмі прыгожы паляўнічы домік быў акружаны маляўнічым паркам з штучнымі вадаёмамі. Аднак на сённяшні дзень усё гэта хараство згублена. Справа ў тым, што ў савецкі час у гэтай сядзібе размяшчаўся дзіцячы піянерскі лагер. Затым ён быў ліквідаваны, і з таго часу гэта месца прыйшло ў запусценне. Такім чынам, на сённяшні дзень маем: руіны перабудаванага ў савецкі час, і зараз ужо нічым не прывабнага двухпавярховага будынка, зарастаюць дзікім лесам. Цяпер ужо нават не на кожным аўтамабілі можна смела дабрацца да гэтага месца. Адным словам, для турыстаў і падарожнікаў гэтае месца зараз ужо не можа прадстаўляць абсалютна ніякай цікавасці.