Давыд-Гарадок - гэта маленькі горад Столінскага раёна, Брэсцкай вобласці Беларусі. Асноўнай архітэктурнай славутасцю Давыд-Гарадка з'яўляецца драўляная царква Святога Георгія, пабудаваная ў другой палове 17-га стагоддзя і некалькі перабудаваная ў 1724 годзе. У вонкавым і ўнутраным абліччы дадзенага храма няма ніякіх складаных архітэктурных элементаў, усё выканана дастаткова проста і стрымана, што вельмі характэрна для такіх старадаўніх драўляных культавых пабудоў. На сённяшні дзень дадзены храм у Давыд-Гарадку знаходзіцца ў выдатным стане і з'яўляецца вельмі цікавым архітэктурным помнікам беларускага драўлянага дойлідства, культурна-гістарычнай каштоўнасцю і славутасцю Беларусі. На прыкладзе дадзенага храма можна паспрабаваць уявіць як выглядалі тыповыя драўляныя царквы ў далёкім 17-ым стагоддзі. Каля царквы Святога Георгія ў Давыд-Гарадку маецца таксама невялікая званіца, пабудаваная ў 19-ым стагоддзі.
Іншай славутасцю Давыд-Гарадка з'яўляецца царква Казанскай іконы Божай Маці. Дадзены храм быў узведзены ў Давыд-Гарадку адносна нядаўна, у 1913 годзе. Побач з царквой маецца таксама невялікая капліца і прыгожая брама, пабудаваныя ў тым жа годзе. Дадзены цудоўны храм на бягучы момант таксама знаходзіцца ў выдатным стане і з'яўляецца архітэктурным помнікам і культурна-гістарычнай каштоўнасцю Беларусі.
Своеасаблівай візітнай карткай, сімвалам і самым вядомым аб'ектам Давыд-Гарадка з'яўляецца помнік князю Давіду - заснавальніку Давыд-Гарадка, у гонар якога гэты гарадок і атрымаў сваю назву. Да іншых славутасцяў Давыд-Гарадка можна таксама аднесці: па-першае, будынак былога касцёла, першапачаткова пабудаваны ў 1936 годзе, а на дадзены момант перабудаваны пад клуб; і па-другое, некалькі іншых будынкаў, што адносяцца ў асноўным да пачатку 20-га стагоддзя, на чале з будынкам былога штаба польскага пагранічнага батальёна, якія можна аднесці да гарадской гістарычнай забудовы.
Давыд-Гарадок - гэта адно з самых старажытных паселішчаў на тэрыторыі сучаснай Беларусі. Тут маецца старажытнае гарадзішча ці, па-іншаму, замчышча якое адносіцца да 12-га стагоддзя. Зараз гэты археалагічны помнік уяўляе з сябе проста невялікі пагорак характэрнай формы. Але пад невялікім слоем грунту там сапраўды хаваюцца рэшткі старажытных драўляных будынкаў і агароджаў, глінабітных печаў і брукаваных дрэвам вуліц.
