Касцёл Святой Тройцы (Святога Роха) на Залатой Горцы ў Мінску - гэта адзін з нешматлікіх, старадаўніх каталіцкіх храмаў сталіцы Беларусі якія захаваліся. Дадзены касцёл размешчаны ў самым цэнтры горада Мінска, на яго цэнтральным праспекце, у некалькіх сотнях метраў ад Плошчы Перамогі, тым не менш храм зусім не бачны з прылеглых вуліц. Справа ў тым, што касцёл размешчаны ўнутры жылога квартала і з усіх бакоў акружаны высокімі будынкамі. Дадзены храм мае адразу тры назвы, пры гэтым: касцёл Святой Тройцы - гэта афіцыйны тытул храма. Таксама жыхары Мінска называюць дадзены храм касцёлам Святога Роха, так як доўгі час тут размяшчалася цудатворная статуя гэтага святога. Акрамя таго, дадзены храм часам называюць касцёлам на Залатой Горцы, альбо Залатагорскім касцёлам, так як ён і сапраўды размешчаны на месцы, гістарычная назва якога менавіта Залатая Горка.
Касцёл Святой Тройцы узводзіўся ў Мінску з 1861 года па 1864 год. Храм будаваўся на месцы, дзе Ягайла ў канцы 14-га стагоддзя заснаваў першы касцёл у акрузе. Той драўляны храм згарэў у 1409 годзе. Адбудаваны на яго месцы новы драўляны касцёл, прастаяў чатыры стагоддзі, але таксама згарэў у 1809 годзе. І толькі ў другой палове 19-га стагоддзя з'явілася магчымасць на тым жа месцы ўзвесці новы каменны храм, які і захаваўся да нашага часу. Дадзены касцёл выкананы ў неагатычным стылі будаваўся на сродкі, атрыманыя ад збору ахвяраванняў, прычым іх збіралі не толькі каталікі, але і прадстаўнікі іншых канфесій і рэлігій у знак падзякі святому Роху, які, як лічылася, выратаваў горад ад эпідэміі халеры. Пасля заканчэння будаўніцтва касцёла, у яго правам алтары размясцілася статуя святога Роха. Гэтую статую перанеслі ў храм з капліцы, якая размяшчалася непадалёк і не захавалася да нашага часу. Дадзеная статуя святога Роха была акружаная шырокім шанаваннем і лічылася цудатворнай.
Па некаторых звестках, касцёл Святой Тройцы ў Мінску стаўся адным з першых каталіцкіх храмаў, дзе яшчэ ў 19-ым стагоддзі пачалі праводзіцца набажэнствы не толькі на польскай, але ў тым ліку і на рускай мове. У 1922 годзе з касцёла былі рэквізаваны ўсе каштоўнасці, а ў 1930-ых гадах храм быў канчаткова зачынены, тады ж знікла і шанаваная статуя святога Роха. Падчас Другой Сусветнай вайны касцёл Святой Тройцы ў Мінску моцна пацярпеў ад баявых дзеянняў. Пасля заканчэння вайны будынак храма быў прыстасаваны пад кнігасховішча. У пасляваенныя гады могілкі вакол касцёла былі знішчаны, а побач з ім былі пабудаваныя жылыя дамы. У выніку храм апынуўся ўнутры жылога квартала. Пасля рэстаўрацыі, якая адбылася ў 1983 годзе, будынак касцёла быў ўзяты пад ахову дзяржавы і пераабсталяваны ў канцэртную залу. З 1991 года ў Залатагорскім касцёле зноў аднавіліся набажэнствы ў вольны ад канцэртаў час.
У 1998 годзе ў правым алтары касцёла, на тым жа месцы, дзе размяшчалася страчаная гістарычная, была ўсталяваная новая статуя святога Роха. У 2006 годзе зала камернай музыкі была зачынена. Пасля гэтага храм зноў стаў паўнавартасна функцыянаваць па першапачатковым прызначэнні. На дадзены момант касцёл на Залатой Горцы ў Мінску знаходзіцца ў выдатным стане і адкрыты для вернікаў і турыстаў. У 2018 годзе ў касцёле Святой Тройцы ў Мінску быў перапахаваны прах Магдалены Радзівіл - шырока вядомай у свой час дзяячкі беларускага культурнага руху і мецэнаткі. Магдалена Радзівіл (1861-1945) фінансавала розныя перыядычныя выданні на беларускай мове, спрыяла выданню кніг беларускіх аўтараў, аказвала матэрыяльную падтрымку розным дабрачынным арганізацыям, шпіталям, кляштарам, адчыняла школы з беларускай мовай навучання, спрыяла будаўніцтву храмаў, інтэрнатаў і прытулкаў.
