Kościół Świętej Trójcy (św. Rocha) na Złotej Górce w Mińsku - to jedna z nielicznych zachujących się starych katolickich świątyń stolicy Białorusi. Dany kościół rozmieszczony w samym śródmieściu Mińska, na jego centralnym prospekcie, w kilku setkach metrów od Placu Zwycięstwa, niemniej jednak świątynia całkiem nie widziana od sąsiednich ulic. Sprawa w tym, co kościół rozlokowany wewnątrz zamieszkanego kwartału i od wszystkich stron otoczony przez wysokie budynki. Dana świątynia posiada naraz trzy nazwy, do tego: kościół Świętej Trójcy - to oficjalny tytuł świątyni. Także mieszkańcy Mińska nazywają dana świątynia kościołem Świętego Rocha, ponieważ długi czas tu kładł się cudowny posąg tego świętego. Oprócz tego, dana świątynia czasem nazywana kościołem na Złotej Górce, ponieważ on i rzeczywiście rozmieszczony w miejscu, historyczna nazwa którego właśnie Złota Górka.

Kościół Świętej Trójcy wznosił się w Mińsku od 1861 roku po 1864 rok. Świątynia powstawała w miejscu, gdzie Jagiełło w końcu 14-go wieku założył pierwszy kościół w okręgu. Ta drewniana świątynia spaliła się w 1409 rokowi. Wybudowany na jego miejscu nowy drewniany kościół, przestał cztery stulecia ale też spalił się w 1809 roku. I tylko w drugiej połowie 19-go wieku pojawiła się możliwość na tym zaś miejscu wznieść nową kamienną świątynię, która i zachowała się do naszego czasu. Dany kościół wykonany w neogotyckim stylu powstawał na środki, nabierane od zbierania ofiarowań, a ich zbierane nie tylko katolicy ale też przedstawiciele innych konfesji i religii na znak podziękowania świętemu Rochu, który jak liczyło się, uratował miasto przed epidemią cholery. Po zakończeniu budowy kościoła, w jego prawym ołtarzu rozmieścił się posąg świętego Rocha. Ten posąg przenieśli do świątyni z kaplicy, która kładła się niedaleko i nie zachowała się do naszego czasu. Dany posąg świętego Rocha został otoczony przez szerokie czczenie i był uważany za cudowny.

Po pewnym wiadomościom, kościół Świętej Trójcy w Mińsku znalazł się jednym z pierwszych katolickich świątyń, gdzie jeszcze w 19-ym wieku zaczęli przeprowadza się służby nie tylko na polskim, ale w tej liczbie i na języku rosyjskim. W 1922 roku z kościoła byli rekwirowani wszystkie wartości, a w 1930-ch świątynia do reszty została zamknięta, wtedy zaś zniknął i czczony posąg świętego Rocha. W czas Drugiej Wojny Światowej kościół Świętej Trójcy w Mińsku silnie doznał cierpień ze strony działań bojowych. Po zakończeniu wojny budynek świątyni został zaadaptowany do księgozbioru. W powojenne lata cmentarz naokoło kościoła był niszczony a obok niego byli zbudowane domy mieszkalne. W wyniku świątynia znajdowała się wewnątrz zamieszkanego kwartału. Po konserwacji, która odbyła się w 1983 roku budynek kościoła został wzięty pod ochronę państwa i wyposażony w nowe urządzenia do sali koncertowej. Od 1991 roku w kościele na Złotej Górce znowu zostały wznowione nabożeństwa w wolny od koncertów czas.

W 1998 roku w prawym ołtarzu kościoła, na tym zaś miejscu, gdzie kładł się zaginiony historyczny, był ustalony nowy posąg świętego Rocha. W 2006 roku sala kameralnej muzyki została zamknięta. Po tym świątynia znów stanęła pełnowartościowo funkcjonować po początkowym przeznaczaniu. Na daną chwilę kościół na Złotej Górce w Mińsku znajduje się w znakomitej kondycji i otwarty dla wierzących i turystów. W 2018 roku w kościele Świętej Trójcy w Mińsku był pochowany na nowo proch Magdaleny Radziwiłłowej - szeroko znanej w odpowiednim czasie działaczki białoruskiego kulturalnego ruchu i mecenaski. Magdalena Radziwiłłowa (1861-1945) finansowała różne pisma na białoruskim języku, sprzyjała wydawaniu książek białoruskich autorów, okazywała pomoc materialną różnym organizacjom charytatywnym, szpitalom, klasztorom, otwierała szkoły z białoruskim językiem nauki, sprzyjała budowie świątyń, internatów i schronień.